نمي دونم نميدونم چرا امشب پريشونم ميخوام از عشق بخونم باز ولی انگار نمی تونم پر از حرفم پر از واژه ولي حرفام چه غمگينه کي می تونه که برداره غمارو از روی سينه يه بهونه يه بهونه يه بهونه براي خوندن، شادی رو تو دلا نشوندن حرف دل رو با يک ترانه به همه دنيا رسوندن يه ترانه يه ترانه يه ترانه که دلنوازه با يه عالم حرفای تازه که ميون قلبای سنگي جاده ای از عشق بسازه تو فکرم به هرجا تو دنيا رسيدم خزونو به جای بهارون می ديدم از عشقت که گفتم سر اومد خزونم براي سرودن تو بودی بهونم تو همونی تو همونی اون بهونه برای خوندن شادی رو تو دلا نشوندن حرف دل رو با يک ترانه به همه دنيا رسوندن تو همونی تو همونی اون ترانه که دلنوازه، با يه عالم حرفای تازه که ميونه قلبای سنگي جاده ای از عشق می سازه